Kontynuując rozważania dotyczące zwolnień grupowych
przejdziemy do kolejnych zagadnień związanych z tym tematem.
Przechodząc na grunt kolejnych zapisów Ustawy z 13 marca
2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z
przyczyn niedotyczących pracowników, wskazać należy, iż wypowiedzenie
pracownikowi stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia może nastąpić nie
wcześniej niż po dokonaniu przez pracodawcę zawiadomienia właściwego
powiatowego urzędu pracy w trybie art. 4 ust. 1 ww. Ustawy, a w przypadku gdy
nie jest ono wymagane, nie wcześniej niż po zawarciu porozumienia ze związkami
zawodowymi (art. 3 ust. 1 i 3 ww. Ustawy) lub spełnieniu obowiązku, o którym
mowa, tj. po wydaniu regulaminu (art. 3 ust. 4 i 5 ww. Ustawy). Naruszenie ww.
normy skutkować będzie naruszeniem przez pracodawcę przepisów o wypowiadaniu
umów o pracę, w rozumieniu zapisu art. 45 k.p.
Rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy w ramach grupowego
zwolnienia może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia
zawiadomienia powiatowego urzędu pracy, a w przypadku gdy nie jest ono wymagane
- nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia zawarcia porozumienia bądź
wydania regulaminu. Termin ma charakter terminu minimalnego i nie może on
zostać skrócony. W praktyce naruszenie 30-dniowego okresu ochronnego stanowić
będzie wyraz naruszenia przepisów o wypowiadaniu umów o pracę w rozumieniu art.
45 k.p..
