Nie koniecznie opłacalna reklama

Czytaj korespondencję, zanim dokonasz wpłaty
Do osób prowadzących działalność gospodarczą docierają różnego rodzaju oferty firm zewnętrznych: biur rachunkowych, portali reklamowych, firm hostingowych. Wydaje się, iż tego typu działania stały się już na tyle powszechne, iż nie powinny budzić kontrowersji.

W jednym jednak z przypadków, o jakim zostaliśmy poinformowani i poproszeni o dziennikarską interwencję, okazało się być inaczej. Wśród korespondencji przychodzącej na adres jednej z niewielkich częstochowskich firm znalazło się pismo, którego nadawcą jest Krajowy Rejestr Pracowników i Pracodawców Sp. z o.o. Pismo nie było opatrzone podpisem, fakt nadania tej korespondencji przez wspomniany wyżej podmiot zweryfikowaliśmy w ramach kontaktu z pracownikiem infolinii KRPiP.

Pobieżna lektura wspomnianego pisma prowadzić może niezbyt uważnych adresatów do wniosku, iż są oni zobligowani do uiszczenia na rzecz KRPiP określonej w piśmie kwoty, na co wskazuje zapis "(...) w związku z powyższym prosimy o uregulowanie opłaty w wysokości 115,00 zł, w nieprzekraczalnym terminie do (tutaj data)". Dla "ułatwienia" w piśmie znajduje się również już gotowy odcinek do wpłaty, na poczcie czy w banku, z wypełnionymi danymi wpłacającego i odbiorcy, jak również określający datę płatności.

Zwolnienia grupowe - problem z matematyką

RPO interweniuje w sprawie odpraw za zwolnienia grupowe
Rzecznik Praw Obywatelskich wystąpił do Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie sposobu ustalania liczebności pracowników zatrudnionych u pracodawcy, jaka przyjmowana jest za kryterium przyznawania odpraw na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.).

W praktyce dnia codziennego dochodzi do sytuacji, w której pracodawcy skutecznie realizują koncepcje skutkujące pozbawianiem pracowników praw do ww. świadczeń. Skoro ustawodawca przyjął minimalny limit zatrudnienia do stosowania ustawy o zwolnieniach grupowych (20 pracowników), to zasada równości wobec prawa i sprawiedliwości społecznej wymaga, aby spełnienie tego kryterium rodziło dalsze konsekwencje, przekładające się w tym wypadku na uprawnienia do odprawy wszystkich pracowników, a więc zarówno zwalnianych w pierwszej jak i dalszej kolejności, bowiem znajdują się oni w takiej samej sytuacji faktycznej.

Rzecznik wnioskuje, że najtrafniejszym i najbardziej sprawiedliwym rozwiązaniem racjonalizującym ten mankament byłoby przyjęcie zasady, że badanie stanu liczebności pracowników jako kryterium stosowania ustawy i wynikającego z niej prawa do odprawy powinno być dokonywane w momencie bezpośrednio poprzedzającym rozpoczęcie procedury zwolnień pracowników. Można by również rozważyć wariant odnoszenia stosowania ustawy w zakresie prawa do odprawy do zatrudnienia średniorocznego, choć przyjęcie takiego rozwiązania nie byłoby wolne od mankamentów.

Jedną z zasad konstytucyjnych, powoływanych w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego jako podstawa kontroli prawa, jest zasada sprawiedliwości społecznej, wynikająca z art. 2 Konstytucji RP. Trybunał łączy zasadę sprawiedliwości społecznej z zasadą równości wobec prawa. Tak rozumiana zasada sprawiedliwości społecznej wymaga, ażeby różnice w sytuacji prawnej określonych podmiotów pozostawały w odpowiedniej proporcji do odmienności w ich sytuacji faktycznej.

Podniesione wyżej wątpliwości znajdują uzasadnienie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Rozumienie zasady równości i niedyskryminacji, wynikającej z art. 32 ustawy zasadniczej przez Trybunał ma bowiem jednoznaczną treść. Oznacza ono w szczególności nakaz jednakowego traktowania podmiotów prawa w obrębie określonej klasy (kategorii). Wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną) powinny być traktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. Sprawiedliwość zakłada więc, że równych należy traktować równo, a podobnych podobnie.

Praca w gospodarstwie rolnym wliczana do stazu pracy. Dz.U. 1990 r., nr 54, poz. 310

Kiedy praca w indywidualnym gospodarstwie rolnym wliczana jest do stażu pracy
 
Często spotykamy się z pytaniami, czy istnieje możliwość zaliczenia pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do zakładowego stażu pracy, od którego uzależniona jest wysokość świadczeń przyznawanych zatrudnionym pracownikom.

Na tak postawione pytanie odpowiedź brzmi twierdząco, jednak aby ostatecznie możliwe było takie zaliczenie, muszą zostać spełnione określone warunki ustawowe.

Pierwszym i zarazem kluczowym jest to, aby powyższa możliwość wynikała z przepisów prawa, postanowień układu zbiorowego pracy albo porozumienia w sprawie zakładowego systemu wynagradzania.

Rady dla konsumentów - ostrożnie z SMSami

Jaki jest Twój iloraz inteligencji?
Pierwsze trywialne pytanie zachęca do tego, aby poznać kolejne, jeszcze prostsze, tych ich tylko 30, więc może na wszystkie uda się odpowiedzieć poprawie, a wyniki testu okażą się potwierdzeniem tego, co sami o sobie myślimy...

Ten mechanizm zazwyczaj okazuje się skuteczny w internetowych pułapkach ankietowych. Należy uważać na podobne rozwiązania, jeśli nie są nam obojętne nasze wydatki.
Rozwiązanie testu np. na stronie internetowej http://check.youriqnow.com skutkować będzie tym, iż skierowani zostaniemy na stronę, która informuje nas o tym, iż aby otrzymać jego wyniki powinniśmy przesłać na podany numer telefonu ...68 SMS o treści "Start SMS". Ponadto administrator podaje nam informację:
"Koszt SMS to 0 zł (w sieci T-Mobile, Orange, PLAY, itd.)"

Prawo Przewozowe - jazda bez ważnego biletu

Czym grozi jazda na gapę
Za punkt wyjścia należy uczynić stwierdzenie, iż obowiązek uiszczenia opłaty tytułem jazdy bez ważnego biletu środkami komunikacji miejskiej nie stanowi podstawy dla ukarania dodatkowo mandatem karnym. Oznacza to, iż co do zasady nie jest to wykroczenie, ale... nie zawsze.
W momencie wejścia do pojazdu komunikacji miejskiej wyrażamy dorozumianą zgodę na z góry narzucone nam warunki przewozu przez przewoźnika, tzn. akceptujemy powstanie obowiązku uiszczenia konkretnej sumy pieniężnej tytułem wykonania na naszą rzecz usługi. Tym samym akceptujemy obowiązek zapłaty stosownej opłaty dodatkowej w sytuacji, kiedy realizujemy taki przejazd bez ważnego biletu. W takim przypadku mamy do czynienia z klasycznym przykładem tzw. umowy adhezyjnej.

Zgodnie z art. 33a ust. 1 w związku z 3a ustawy z 15 listopada 1984 r., Prawo Przewozowe - regulujące kwestie związane z przewozem osób i rzeczy - stanowi, iż przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu, a w razie stwierdzenia braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkowa albo wystawiają wezwanie do zapłaty.
Pobrana należność za przewóz i opłata dodatkowa, po uiszczeniu opłaty manipulacyjnej odpowiadającej kosztom poniesionym przez przewoźnika, podlegają zwrotowi, a w przypadku wezwania do zapłaty - umorzeniu, w przypadku udokumentowania przez podróżnego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia przewozu, uprawnień do bezpłatnego lub ulgowego przejazdu.